Starczowzroczność to przypadłość pojawiająca się wraz z upływem czasu. Związana jest ze starzeniem się gałki ocznej i jej stopniową utratą zdolności do prawidłowej akomodacji. Starczowzroczność, czyli inaczej prezbiopia, rozwija się najczęściej po 40-stym roku życia i, na szczęście, można ujarzmić ją stosowaniem odpowiednich szkieł korygujących.

Starczowzroczność objawy

Pierwszą oznaką nadchodzącej starczowzroczności są problemy z czytaniem. Osoba dotknięta tą przypadłością zauważa, że coraz częściej obraz widziany z bliska jest niewyraźny. Coraz trudniej pracuje się przy komputerze, coraz więcej wysiłku wkłada się w czytanie książki, a przeczytanie etykiety na produkcie wymaga znacznego mrużenia oczu. Robótki ręczne nie przynoszą już przyjemności, a w przeczytanie menu w restauracji wkładamy tyle zaangażowania, że kiedy kelner przynosi nam danie, jesteśmy już podwójnie głodni.

Jaki jest mechanizm powstawania starczowzroczności?

Starczowzroczność objawy daje wraz ze zmianami następującymi w soczewce oka. Może rozwinąć się zarówno u osób, które dotychczas były dalekowidzami, jak i u osób, które były zaliczane do krótkowidzów. W przeciwieństwie do astygmatyzmu starczowzroczność nie jest związana z patologicznymi zmianami w obrębie rogówki lub samej gałki ocznej. Nie jest to nadwzroczność starcza, której bezpośrednią przyczyną jest pogorszenie współczynnika załamania światła rogówki i ciałka szklistego. Tutaj problemem jest nieprawidłowe działanie soczewki, wiązadełka Zinna i mięśnia rzęskowego.

Jak leczy się starczowzroczność?

Starczowzroczność objawy daje na tyle uciążliwe, że konieczne są okulary. Na szczęście, najczęściej korekcja odpowiednimi szkłami jest wystarczająca. Można nosić zarówno tradycyjne szkła, jak i soczewki kontaktowe (dobrej jakości produkty do tego typu wady wzroku znajdziemy na acuvue.pl). O tym, jak duża będzie to korekcja, decyduje lekarz. Jest to związane z tym, czy pacjent dotychczas miał małą krótkowzroczność, czy był normowzroczny. W tym drugim przypadku wystarczą jedynie okulary do czasowego użytku. Zdarza się, że potrzebne są okulary dwuogniskowe – wtedy, gdy pacjent potrzebuje korekty widzenia zarówno dali, jak i bliży. Konieczne jest wtedy noszenie okularów lub soczewek dwuogniskowych, w których dolna część szkła jest przeznaczona do wyraźniejszego widzenia dali, a górne do widzenia bliży. Zamiennie, można dobrać soczewki progresywne. Są droższe, ale mają zmienną ogniskową. Oznacza to, że nie ma na nich widocznej linii oddzielającej górną od dolnej części szkła. Dodatkowo pozwalają na lepsze widzenie nie tylko bardzo oddalonych lub skrajnie blisko umiejscowionych obiektów, jak soczewki dwuogniskowe, ale też dają możliwość sprawnego patrzenia na przedmioty umiejscowione w najróżniejszej odległości od oka.

Chirurgiczne usuwanie starczowzroczności

Prezbiopię można leczyć również chirurgicznie. W trakcie zabiegu wszczepia się soczewki wewnątrzgałkowe do oczu. Niestety, jest to zabieg inwazyjny i dość stresujący dla pacjenta, ponadto ma wiele przeciwwskazań do wykonywania. Lekarze najczęściej proponują go pacjentom, u których dodatkowo rozwija się zaćma i u których istnieje w związku z tym konieczność wycięcia soczewki wewnątrzgałkowej.